Een ideale plek voor het verleden is niet snel gevonden.

De radio meldt dat het verkeer veel hinder ondervond. Dan

de onduidelijkheid over de cijfers.

Kan hij wel, naast de beweging van het land

en de roerloosheid van het water

de schrik dat uit de achtergrond een stem naar voren komt

om ons te zeggen dat we afstand moeten houden

en bij de juiste kassa invoegen?

Daarna het ontwaken op zaal.

Overal stilte in een vergeten taal, golven achter de gordijnen

water dat tegen de bedden klotst.

Mag er hier nog worden gesproken

kan ik mijn stem ergens terugvinden?

De opschriften maken alles iets te lang geleden, te ver weg.

Net nu ik wild gebarend

de dag wil bekennen dat ik hier verkeerd ben en verdrink

is er niemand die mijn kant op kijkt.